Smak Życia

Edyta Geppert - Och życie kocham Cię nad życie - tekst piosenki

Uparcie i skrycie
och życie kocham cię, kocham cię,
kocham cię nad życie
W każdą pogodę
potrafią dostrzec oczy moje młode
niebezpieczną twą urodę

Kocham cię życie
poznawać pragnę cię, pragnę cię,
pragnę cię w zachwycie
choć barwy ściemniasz
wierzę w światełko, które rozprasza mrok

Wierzę w niezmienność
nadziei, nadziei
W światełko na mierzei
Co drogę wskaże we mgle
Nie zdradzi mnie
Nie opuści mnie

A ja szepnę skrycie
och życie kocham cię, kocham cię
kocham cię nad życie
Choć barwy ściemniasz
Choć tej wędrówki mi nie uprzyjemniasz
Choć się marnie odwzajemniasz

Kocham cię życie
Kiedy sen kończy się, kończy się
kończy się o świcie
A ja się rzucam
Z nadzieją nową na budzący się dzień

Chcę spotkać w tym dniu
Człowieka co czuje jak ja
Chcę powierzyć mu
Powierzyć mu swój niepokój
Chcę w jego wzroku
Dojrzeć to światełko, które sprawi
Że on powie jak ja, jak ja

Uparcie i skrycie
och życie kocham cię, kocham cię
kocham cię nad życie
Jem jabłko winne
I myślę ech ty życie łez mych winne
Nie zamienię cię na inne

Kocham cię życie
Poznawać pragnę cię, pragnę cię
Pragnę cię w zachwycie
I spotkać człowieka
Który tak życie kocha
I tak jak ja
Nadzieję ma….

Jasiu
Wybrałaś super piosenkę do tematu.
Jak tylko będę miała okazję to Ci ją osobiście zaśpiewam.
Basia

Droga Jasiu, zainteresowałam się zaproponowanym przez Ciebie tematem do tego stopnia, że wywołało to ożywioną dyskusję w gronie moich znajomych. Jeden z nich podobnie jak Ty uważa, że nie można znaleźć szczęścia w bierności i życiu „na luzie”. Myśli, że marzenia o takim życiu są zwykle przejawem buntu przeciw okolicznościom uniemożliwiającym aktywność dostosowaną do własnych aspiracji i zdolności, przeciw przymusowi. Jest przekonany, że człowiek nie jest urodzony do spokoju, a aktywność jest istotnym elementem ludzkiego ducha, że człowiek gdy tylko przestanie działać popada w nudę. Sama uważam jednak, że życie nie składa się tylko z samej gonitwy. Nasze zainteresowania możemy pogłębiać i rozwijać tylko dysponując pewnym nadmiarem wolnego czasu. Człowiek żyjąc w społeczności pełni szereg funkcji, z których wywiązuje się lepiej lub gorzej. Chcąc sprostać wymaganiom rozkłada akcenty nie zawsze tak jakby chciał. Przez całe życie mamy wątpliwości podejmujac decyzje. Instynktownie przygotowujemy wyjaśnienia dla innych osób a nawet kierujemy się ich oczekiwaniami. Cieszę się, że zaproponowałaś forum wymiany myśli wśród przyjaciół.

Masz rację, droga Astro, że gdyby wszyscy ludzie ciągnęli w jedną stronę świat przewróciłby się do góry nogami, ja powiedziałabym byłoby strasznie nudno. Świat i nasze jednostkowe życie jest ciekawe właśnie dlatego, że musimy dokonywać wyborów. Użyję określenia "los" z zakończenia z Twojego następnego postu. Los kreśli nam życie, nie powinno się z nim walczyć, ale los często stawia nas na skrzyżowaniu dróg i daje możliwość wyboru. Od nas zależy, którą drogę wybierzemy. W trudnych chwilach zdarzało mi się myśleć, że nie mam wyboru, tak musi być. I muszę przyznać, że to były najmroczniejsze dni w moim życiu. Mówiłam to niemożliwe, żebym nie miała wyboru. W dzieciństwie uciekałam do lasu i tam zmagałam się ze swoimi problemami (do dziś miejsca z dzieciństwa dają mi ukojenie), w młodości taniec, czyli ruch pozwalał w podejmowaniu trudnych wyborów; w życiu dorosłym praca spełniała taką rolę - pracowałam do granic fizycznych możliwości (jeżeli miałam jeszcze odrobinę sił wykorzystywałam je w tańcu), dzisiaj także w trudnych chwilach muszę działać i wybierać, oczywiście uwzględniając swoje możliwości realizacji i ponoszenia konsekwencji (zdarza mi się także potańczyć do granic fizycznych możliwości emerytki). Sprawdziłam na zasadzie prób i błędów, że w moim przypadku czekanie aż problem sam się rozwiąże jest zbyt trudne. Właśnie czekanie, bierność, bardzo mnie męczyło, analizowałam konsekwencje wyboru, byłam bardzo zmęczona, a poza tym szkoda mi było czasu na dłuższe zastanawianie się, i… dokonywałam wyboru. Czasami konsekwencje dokonanego wyboru wymagały ogromnego wysiłku w przystosowaniu się do sytuacji, którą sama stworzyłam, ale już nie czekałam… działałam… po jakimś czasie byłam przekonana o dobrym wyborze…, starałam się szukać coś pozytywnego w nowej dla mnie sytuacji i zawsze coś znalazłam… czas to najlepszy nauczyciel życia. Myśle tu o czasie minionym, czasie wykorzystanym aktywnie w naszym życiu i spojrzenie na nasze życie z perspektywy obecnego cczasu. Zauważałam zmiany w sobie - tzn. wymyśliłam coś nowego o czym nie pomyślałabym wcześniej. Przecież nawet pozostanie w miejscu, które nam nie do końca odpowiada to także nasz wybór. Tylko czy warto? Czy nie szkoda czasu, który tak szybko płynie? A może warto? Tak jak napisałaś, droga Astro, każdy człowiek jest inny i sam wybiera to co dla niego najlepsze. Myślę, że najważniejsz dla każdego człowieka aby pokochać swoje życie. Zdarzają mi się trudne chwile ale częściej stwierdzam KOCHAM CIĘ ŻYCIE.
Pozdrawiam serdecznie.

Wielkanoc! Chodź ze mną ku słońcu.
Nie czujesz wiosny w sercu?
Nastał teraz czas odnowy,
Nowej nadziei w śmiertelnie zmęczonym świecie.
Wierzę w zmartwychwstanie, ponieważ wierzę w miłość
I nie mogę pogodzić się z bezsensem istnienia.

Wielkanoc! Chodź ze mną ku słońcu.
Powstań z mroków i beznadziei
Materializmu i egoizmu,
Z troski o pełne brzuchy i konta.
Odnów siebie i oczyść swe serce.
Każde serce potrzebuje czasem gruntownych porządków,
By pozbyć się pleśni i brudu,
By być gotowe na przyjęcie radości.

Zapomnij o porażkach, zacznij się na nowo
Angażować, nie pytając, ile cię to kosztuje,
A znów odnajdziesz radość.
Nie możesz żyć bez radości.
Ale radość umrze, jeśli utoniesz w zbytku
I będziesz próbował zapomnieć o swej pustce
I rzeczach niespełnionych
Za pomocą namiastek, alkoholu i pigułek.

Zdecyduj się zmartwychwstać!
Zdecyduj się na wiosnę. Odpadną suche gałęzie.
Tylko we wszystkim, co nowe i świeże,
Święcimy święto Wielkanocy, święto radości.

Po trudnych, bardzo trudnych, 5 latach, które opiszę w następnych postach... KOCHAM ŻYCIE, moje motto:

Zapomnieć o porażkach, zacząć się na nowo
Angażować, nie pytając, ile to kosztuje,
Znów odnaleźć radość.
Nie można żyć bez radości...

Moje zaangażowanie - działka (Morzęcin Mały), Wrocław - ukochane miasto, które pozwoliło mi przeżyć (praca i wspaniali ludzie spotkani w czasie pracy zawodowej) i pisanie...

Radość umrze, jeśli utoniemy w zbytku
I będziemy próbował zapomnieć o swej pustce
I rzeczach niespełnionych
Za pomocą namiastek, alkoholu i pigułek.

Zaangażowanie w utrzymanie Rodziny (praca, często ponad siły) uratowało mnie przed zwątpieniem (oczywiście, dopadało mnie często, jednak "los" , "przeznaczenie" i/lub moich bliscy "w niebie", w każdym razie coś nieokreślonego, magicznego nie pozwalało poddać się) i skorzystaniem z "namiastek" - byłam aktywna od wczesnych godzin porannych do późnych godzin wieczornych, ktoś by zapytał czy warto było... ależ tak... warto było!!! Dzisiaj zastanawiam się jak, mi się udało przeżyć, unieść na skrzydłach Rodzinę, wspaniałe uczucie... dziękuję wszystkim na ziemi i w niebie...